ผู้เป็นพระบิดาได้หายจากโรคร้ายอย่างน่าอัศจรรย์ จึงเริ่มสำนึกในบาปกรรมที่ตนได้เคยทำไว้ และเลิกทำบาปทั้งปวง แล้วหันมาสร้างกุศลผลบุญ จนกระทั่งในกาลต่อมา กษัตริย์เมี่ยวจวงก็ได้สละราชสมบัติทั้งหมด แล้วออกเดินทางเพื่อดั้นด้นตามหาเซียนผู้เสียสละดวงตา และแขนเพื่อปรุงยารักษาตนเอง โดยที่ไม่รู้ว่าเซียนผู้นั้นคือใคร
จนกระทั่งความจริงปรากฏ และเป็นที่ประจักษ์ว่า เซียนผู้อุทิศแขนและดวงตามารักษาตนนั้น คือเจ้าหญิงเมี่ยวซัน ผู้เป็นพระธิดา และเป็นผู้ที่ตนสั่งประหารชีวิตในคราก่อนนั้น ก็เกิดความสะเทือนใจยิ่งนัก และได้ทรงสำนึกในบาปกรรมที่ตนได้เคยทำไว้ในอดีต จนเกิดดวงตาเห็นธรรมในบัดนั้น และด้วยความกตัญญูที่ส่งเสริมด้วยกุศลผลบุญที่เจ้าหญิงเมี่ยวซัน ได้บำเพ็ญเพียรไว้ ดลบันดาลให้ดวงตาและแขนทั้งสองข้างที่เสียสละนำไปปรุงเป็นยาเพื่อรักษาพระบิดาของตนเองนั้น กลับงอกขึ้นมาใหม่ได้อย่างน่าอัศจรรย์
และเจ้าหญิงเมี่ยวซัน ในครั้งโบราณกาลนั้น ก็ได้กลายเป็นพระโพธิสัตว์กวนอิม ที่คนให้ความเคารพนับถือ เป็นพระผู้ช่วยให้สัตว์โลกรอดพ้นจากความทุกข์ความเดือดร้อนทั้งปวง และเป็นที่เคารพสักการะสืบต่อมาจนกระทั่งในปัจจุบัน
( ***อ้างอิงจาก หนังสือ โครงการเผยแพร่วัฒนธรรมไทย-จีน และเขตสัมพันธวงศ์)